مرگ یک رویا

عکسش رو دیدم آب دهنم یک لحظه سرد و تلخ شد  دلم براش تنگ شد ولی تنگی که با یک نوشتن در حد دل تنگی در گذشته سر شد و خاکستر شد.
یک مرحله مونده تا پایان تا پایان چی نمیدونم.ولی بیشتر دلم‌میخاد شروع کنم ولی چرا فکر  میکنم که به پایان نزدیکم نمیدونم شاید تقصیر ساعت هاست ،شاید تقصیر ساعت های مشترک ماست شاید که نشاید فقط تقصیر ما آد م هاست آدم هایی که دوست داشتیم ولی حالا نه آدم هایی که تصور نبودشون دیونمون میکرد ولی حالا ممکن در هر حالتی باشن جز در تصور ما.

شاید که نشاید...